انستیتو روان‌شناسی​​​​​​​ ایــران - انگـلسـتـان

IRAN-ENGLAND INSTITUTE OF PSYCHOLOGY

تحلیل شخصیت زن در فیلم داگویل (Doogville)


تحلیل شخصیت زن در داگویل اثر درخشان فون تریه:


فیلم داگویل دارای چنان مفاهیم ژرفی است که با پیشبرد داستان بتدریج روح مخاطبانش را تسخیر میکند مخاطب با شخصیت اصلی فیلم همذات پنداری می کند ولی این تمهید نه به او لذت می دهد و نه او را وارد تعلیقی نفس گیر میکند بلکه هر لحظه و هر ثانیه او را می آزارد و در انتها او را با شوکی هراسناک روبرو میسازد. داگویل جهان متمدن ماست، داگویل جایی است که در آن عشق مفهومی سیاسی به خود میگیرد، در اینجا به تعبیر فوکو عشق نوعی سلطه درونی بر دیگری است! رابطه ای نابرابر که یک طرف آن تحت انقیاد قرار میگیرد، که یقینا زن است. گریس مسیح است با جنسیت زنانه که بار گناهان جامعه بشری(داگویل) را به دوش میگیرد، محبت او بلای جان او میشود، نقطه قوت او همان نقطه ضعف اوست، ساکنان داگویل ابتدا او را پس می زنند ولی وقتی می بینند حفره ای گرم در میان پاهای اوست او را همچون ابژه ای هوس بار می پذیرند؛ منطق آنها میل جنسی آنهاست روشنفکرترین آنها تام ادعای عشق ورزی می کند ولی جز انگیزه هایش چیز دیگری در گریس نمی یابد. این محکومیت تاریخی زن است، زن خودش نافی خویش است زنانگی او بلای جان اوست در صحنه تجاوز بن به گریس در میان سیب ها که یادآور الهیات مسیحی است( انجام گناه اولیه توسط حوا و خوردن میوه ممنوعه) مرد متجاوز همچون سیبی تازه به گریس چنگ می اندازد، گناه گریس زن بودن اوست بنابراین شایسته آن است که مورد تجاوز قرار گیرد!
در جهان داگویل سوژه مردانه هم متجاوز است هم ناجی زن است! مردان داگویل همگی به گریس تجاوز می کنند ولی در انتها این پدر است که او را نجات میدهد و گریس پی می برد که عشق ورزی نقطه ضعف او و باعث تباهی اوست. او در زیر سایه قدرت پدر سزاری بیرحم میشود و عدالت را به نحوی افلاطونی به اجرا می گذراد ولی گریس دیگر خودش نیست بلکه فقط  کانالی است برای نمایش قدرت پدرانه! پدر به او یاد می دهد که قدرت زیاد هم بد نیست! در جهانی که منطق تنازع برای بقا همچنان پابرجاست(ولو در پوشش اخلاق و تمدن) زن نیز باید در پی کسب قدرت باشد قدرتی که در موارد لازم دست او را بگیرد، برخلاف بسیاری از خوانش های چپی، سینمای فون تریه ضد زن نیست بلکه تنها وضعیت موجود را منعکس می کند، او به زنان نشان میدهد که دچار توهماتی از نوع رهایی نشوند زیرا همچنان در زنجیرهای تاریخ مردسالار اسیرند. آنها اگر برده جنسی نباشند در بهترین حالت می توانند دختر خوبی برای پدر باشند. آری داگویل نمایش تمدن عصر ماست با تمام کاستی هایش، از جمله نابرابری جنسیتی!